Fazlı Malak Şiirleri - Şair Fazlı Malak

Unutma söz bir gün...
Ağladığın da,
Senin yanı başın da,
Omzum da ağlaya bilirsin.
Ellerim de papatya demeti,
Küsmüş sevdalara sözüm,

BİR DELİ BEN MİYİM?
Sessizce köşeye çekilmiş kendince kırılmış içsel dünyasının gelgit delisi
Sen! baharın getirdiği yazı hiç hissetmedin mi...
Sen! hiç yılan gibi avını beklemedin mi, avına hiç sormadın mı, o ne güzel sabır
Yoksa yaratan beni sana av mı yaptı...
Oysa benim dünyam da sen hep ceylandın

Biri Ask !, dedi kulağima fisiltiyla
Yok artik, damarlarimda geziyor simdi
Kalbimde havai fisekler patlamakta
Beni kusatan ılık bir melankoli
Yuzum felc oldu, aklim bulutlarda
Ofke patlamasi an meselesi

Şu uçan kara kargalar da nedir?
O kadar çok ki!,
Semayı kaplayan, titreten bunlar mı?
Bunlar mı özüne gem vuran
Utan, utan, utan
Canı yanar söz! dile gelse

Dön dedik dönmedi
Dönmeyince çok döndü
Dönünce durmadı
Döndüğü yere geldi
U dönüşüyle dönünce başı
Kalakaldı aklı

Dünyanı tanımak istiyorum,
Ağladığın da hissettiklerini
Yüzüne vuran gülümsemeyi
Korkuların da sığındığın limanı
Bakışların da ki gizemi
Dünyanı merak ediyorum

Durmalıyım!
Şuan bura da tek başıma
İleri gidemem
Beni sevdiğini bilsem de
kırmızı çizgiden öteye geçemem,
Gel desen de gelemem

Ey Kudüs.
Uzakta bir yar, gönülde, düşüncede, akıl da bir yar Ey Kudüs-ağlama...
Hz. İsa lal, Hz. Meryem lal, Hz. Zekeriya konuşur Ey Kudüs-Gönül koyma...
Hz. Süleyman'a soralım seni, Hz. Davut'a soralım seni tacı,tahtı getirelim Ey Kudüs-teslim olma...
Sendin medeniyetin beşiği, cümle düşmanın yağma eşiği, ne çileler çektin Ey Kudüs-Küffara müdana olma...
Mekke ve Medine'nin kardeşi, İslam sancağının payitahtı Ey Kudüs-Allah var unutma...

Ben gidiyorum,
geride kalanlar düşünsün yazı,
Kış kapıya dayanmış hey hat,
içim donuyor içim...
kazma kürekti yakmadığım,
ocak yansın, baca tütsün,

Hayallerim vardı!, köşede duran çerçeveye sıkışmış resim gibi,
Bakışlarım vardı!, yalın duvarın gizemli kıvrımlarına bakan,
Öksüzdün, yetimdin... başını okşayacak yürekli eller de,
Vicdanım vardı!, sen gittin o da terketti beni...
Umutlarım vardı!, yaprak gibi süzülen rüzgarla savrulan,
Ölüm gibi içime hapsettiğim tutkularımla gittin,