“bu şiir kaleme alındığında
ülke genelinde ölüm sayısı 131 e ulaştı”
her şey uçuşurken
ve bir mermi gibi fırlarken
sokağa çıkamıyorum
gökyüzüne bakamıyorum
sırtımı toprağa yaslayıp
alemi seyre dalamıyorum hani
her şey ne kadar yabancı
uyandığım anı
attığım adımı
taşıdığım lokmayı hissediyorlar
yüzlerin yüzsüz
dillerin dilsiz
elin kavuşsa hani elime
dilin tutuşsa hani dilimde
kan ter içinde kalsa tenimiz
yeniden filizlense yüreğimiz
son bulsa bu hıncahınç hasret
türküler söyleyecektik
tutuşup el ele seninle
bize umut ve aşk veren
gök kubbe hasretiyle
kârın ölümcül çarkında
hiç durmadan sıkı sıkıya kucaklasam
hiç durmadan öpsem koklasam seni
sığınsam toprağına sığınsam diyarına
hiç durmadan durmadan tutsam ellerini
su
toprak gibi
buğday ve başak
bir mahkumun özgürlüğe yanışı gibi
özlüyorum seni
bir taşım
bir kabrim olmasın şu dünyada
yücelsin yaşam
ölüm kutsanmasın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!