Fazla Soğutma Y/aramızı Şiiri - Esra Nizam

"Fazla Soğutma Y/aramızı"

...

Kapımı hep aralık bıraktım sana.
Gelmeye niyetlenirsen
kapıyı çalmana bile
gerek olmadığını bil istedim.
Gelecek misin bilmiyorum.
Ama ben seni
vahiy bekler gibi bekliyorum.
Fazla soğutma y/aramızı...
Göğsümde muhabbet demliyorum.

Sokaklarında
ölmeyi bile beceremediğim
bi şehrin ,
en güzel evi senin yanındı.
Şimdi yokluğunla baş başa
s/ağır bi acının
senfonisinde yaşıyorum.

Gelirsen,
kitaplara yeni sonlar yazar,
şiirleri hiç tamamlamayız belki.
Gözlerimizle öpüşür,
kelimelerimizle sevişiriz.
Gelmezsen gelmiş geçmiş
tüm dilleri öğrensem,
dünyanın en iyi şairi olsam,
hiçbir işe yaramaz yazdıklarım.
T/adı bozuk bir
laf kalabalığı olmaktan başka.

Akibeti bilinmeyen
hasta bi aşkın,
hüznünü taşıyorum
kaburgamın altında.
Dirayetimden kuşku duyuyorum.
İçimdeki tüm gürültüye rağmen,
kulağımda senin sesinden
en sevdiğim şarkı var hala.

Bana inceldiği yerden
kopmayan ip olmayı,
yaramı dikmem için mi öğrettin?
Kendi acımın söküğünü
nasıl dikebilirim ki?
Zaten şık durmadı üzerimde
kumaşı ayrılık olan bu elbise.
İçime katladım sancılarımı.
Olmadı,
yine pot durdu yokluğun.
Gelecek misin bilmiyorum.
Bildiğim tek şey,
sensizliğin acemisi olduğum.

Sırtını ezberletme bana.
Yüzüne yansıyan gün ışığını
görmeyi özledim...
Başını göğsüme düşürüp
dünyadan gizlendiğin anları.
Uyanmayı
güneşi kucaklayan kollarında.
Allah biliyor ya,
tüm dertletimi unuturdum
beni sardığında.

Zaman itaatkar değil,
dur deyince durmadı.
Çoğaldı
senden haber alamadığım günler.
Buralar kuş uçmaz
"sen" geçmez kaldı...
Şimdi gelmezsen
koca bir hayat sızacak aramıza.
Daha fazla soğutma y/aramızı.

Gelecek misin bilmiyorum.
Ama ben seni
vahiy bekler gibi bekliyorum.
Gelirsen eğer
ayağının tozuna yüz süreceğim.
Lakin geç kalırsan daha fazla.
Bil ki;
yokluğumun anahtarı toprağın altında.

...

ESRA NİZAM