Umutlar agir agir vuruyor kiyiya
Basliyor ruhunda firtinalar
Dinmeyen sancilar.
Icinde sebepsiz acilar cevap beklerken
Bir kayik yaklasir limana
Umut dolu
Baslar sessizligin cigligi.
Boslugun icinde yokluk
Yoklugun icinde karanlik.
Alabildigine ürkütücü
alabildigine gizemli.
1
El ayak cekince gün
Bu gün olmaya durunca dün
Sorgusuz sualsiz iner aksam
Caresiz yalnizlasir yasam.
2
Biz yazgimizin insaniyiz,
Muskasi boynunda asili.
Zamanin tilsimini tasiyaniz.
Bes vakit kiyam duran,
Yüzündeki kani hayra yoraniz.
Yagmaya dursun bir zürel yagmuru,
Mumlar yandi gece basladi.
Unuttura unuttura senin adini.
Sahi sen varmiydin?
Yasamismiydik seninle?
Yoksa yasamisliklarimin adini senmi koymustum ben?
Ben sana denizi olmayan bir nehirsin derken,
Yasadigim bu sehirde
Icinden geciyorum herseyin
Icimden gecirip herseyi.
Ve seni oturtup karsima
Anlatiyorum iste sana.
Susup beni dinliyorsun.
Tersine yasiyorum yasami
Kimsenin bilmedigi yollari
Dönüs vakitleri erkenden geciyorum.
Ufkum sisli puslu
Yada duvar örülü düslereimde.
Aslinda ben olmayan bir yarayim
Bir gün bana ulasmayi dilersen
Sakin kendini yorma
Sana senden yakinim
Öylesine ki;
Ruhunun derinliklerinde
Ve tüm benliginle bir bütünüm
Donuk bir anin akibetinde
Firtinaya tutulmus gemiye benzer ruhum.
Homurdanir her yanim
Ayaz vurmus bir gece rüzgari ugultusunda.
Sonbahar yapraklari gibi savrulmus
Demini almis günlerim.
Gecenin icinde cirkin
Gecenin icinde kuvetli
Tarafsiz uzayan parmaklardan
Tenime dokunan ürperti
Bir düsten arta kalan zamanda
Avuclarimda kalan yok
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!