Gecenin en içrek deminde
Elimde içi boşalmış kadehin gereksiz duruşu
Cebimde pörsümüş mektubu sevgilinin
Evimin en geniş duvarına astığım resmi bakmakta,
Geceye hüzünlenmiş suratımın ağrımaklı haline
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
of of...artık yok demek ne acı...
saygı ile..
başarılar...
çok güzel bir şiir,tebrikler...
Hikayesiz şiirler hikayesi olandır.....az ve öz.... güzel olmuş..
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta