Çaresizlik nedir bilmiyordum
Yaşamdaki sıkıntılar sanıyordum,
Savaşıp, kazanmalı diyordum
Ben hiç umutsuz kalmamışım ANNE.....
Her aklıma geldiğinde,
İçim küllenmeden yandığında
Uzaktan adam sanıp yar diye seni seçtim
Gözyaşıma değmezsin yalanlarında geçtim
Bu umutsuz sevdayı yoruldum taşımaktan,
Aşkımın katilisin inan senden vazgeçtim..
Döküldü tüm yapraklar hava kış'a dönüşür
ANNEM,
Canımın yarısı gitti, gidişinle
Dört yıl da geçse, alışamadım sensizliğe.
Günler, aylar, yıllar nasıl geçti
Bilemezsin..
Acın, kalbimden silinmez
Yokluğunun tadı keder
Çektiğimin adı kader
Can/Özüm.
Düşlerimin tadı vuslat
Sevdamın adı hasret
BABAM
Gittin yaa..
Annemin de gittiğine
Daha çok inandırdın beni
Onu sorardın " nerede" diye
Umarım bulmuşsundur o yerlerde..
Geldik gidiyoruz bak, kavgalar ne yüzünden
Mutlu yaşa kardeşçe, kim kazanmış hüzünden
Sevmeyi ögret önce, sunup kendi özünden
Açılsın hep kucaklar, bu bir barış çağrısı
Her yer sevgiyle dolsun, dinsin gönül ağrısı
Senden uzaklaştık Atam düştük dara
Şehitsiz günümüz kalmadı bu ara,
Yine vatanım kan revan günler kara
Aşkın adı, hüznün başkenti Ankara..
Önce kara bulutlar gelir
Oturur baş ucuma..
Sonra gök gürültüsü fırtına
Ve bardaktan boşalırcasına,
Yağarsın dünyama
Hayat hep aynı nakarat..
Yine On sekiz Kasım kapıda
Geçti bir yıl daha,
Yüreğimde hüzün
Dilimde dua..
Elimde melisalarla
Çok özledim anne,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!