Bu gece uzak acılara yelken açtım
Yaşanmışlığa dair ne varsa içimde.
Sen geldin aklıma birden
Yitirilen onca yıl…
Tükenen tüm umutlarım
Yeniden çıktı ortaya saklandıkları yerden
Yalnızlığımı dağlara yasladım
Susturamadım sensizliğin sesini.
Kimse bilmesin, kimse duymasın.
Sensiz senin için döktüğüm gözyaşlarımı.
Seni yazdım satırlarıma, bu satırlara
Seninle yeni bir hayata başlayacağım demiştin. Küçük bir sahil kasabasında... Bahçe içersinde, ağaçlar arasında tek odalı evde. Sebze, meyve çiçek yetiştirir, huzur içinde yaşarız. Beni beklersin günbatımında her akşam iş dönüşü.”koşarak gelirim sıcacık yuvamıza” demiştin. Yeni dostlar, arkadaşlar edinirsin. Balık tutarsın: pek sevmezsin ama derken bilmezdim ki bunların hayal ötesine geçemeyeceğini!
Umuttu işte,”Şiir yazarsın, hatırında kalmış anıları dökersin satırlara. Sana getirdiğim kitapları okursun. Bana kışlık kazak örersin, hani çok eskiden ördüğün gibi. Bordo kırçıllı. Benim varlığıma da alışmaya çalışırsın” derken, bahçe içersindeki o küçük evde seninle hayata yeniden merhaba diyecektim. Öyle olacağına kendimi de inandırmıştım hani! Yaşantımın birçok döneminde hep sıfırdan başladım hayata. Bir kez daha başlamak fark etmezdi. Oysa bizim kaderimizde birliktelik hiç ama hiç yazılmamıştı ki! Nereden bilebilirdik. Hangi akşam iş dönüşü gelebilecektin, onca yıl varken bizi ayıran, onca zaman geçmişken ayrılığımızın üzerinden...
Hep bir gün... Diyerek yıllar geçti, geçiyor da.
Sen çocukluktan gençliğe geçişteki ilk aşktın, ilk yürek kırpıntısı, ilk sımsıkı sarılış, ilk öpüş... Ve en acısıda ilk ve en büyük ayrılık.
Sevdanın yamacında yoruldum.
Çıkarken çaresiz yokuşlarda,
Ayaklarıma çakıl taşları battı…
Düştüm…
Yüzüm yaralandı.
Ama paramparça ettiğin yüreğin kadar
Sen...
Bir gün gelip
Beni bırakıp gideceksin
Ellerini tutup sıkıca
Gözlerinin içine bakacağım
Kimbilir...
Ne olur bütün bunların
Bir rüya olduğunu söyle.
Yaşanan acıların bittiğini,
Yeniden güzel günlerin geleceğini...
Ne olur bütün bunlar yalan olsun.
Hasretim...
Sana yazdım en güzel duygularımı,
Senin için baktım çiçeklere,
Seni sevdim en güzelinden,
Sana yazdım içimdeki fırtınaları
Sözler döküldü ağzımdan…
Hepsi seni sevdiğim içindi.
Sarma yaralarımı bırak kanasın,
Çok çaresizim biliyormusun?
Öylesine ince kanıyor ki onlar
Bırak sarma kanasın istediği kadar.
Az sonra kapı çalınacak sessizce
Ağlamaya başlayacağım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!