Fatih Özkonyalı Şiirleri - Şair Fatih Öz ...

Yorumlayan: Semih Yücel Yücetürk
Stüdyo: Studıo FX
Mix-Editing: Semih Yücel Yücetürk
Müzik: Derya Köroğlu - Musikarium

Tunç burçlara sancağı çekmeli asker
Hıncını almadan zaman burgusu
Kılınçlar çıkmış kından, cenge meydan gerek,
Vur gürzü kaçmaz bu seferde kutlu ölüm,
Keten tohumlu tarlalara yatır yüzü
Tarihinle dolsun satır satır öksüz semalar,

Ya gülüver yüzüme, güller gülüşünle solsun,
Ya gülü ver kalbime, ya diken hançer olsun

alnımda
mücrimin duasıyla asılı kaldı
bir hurafenin miladından
bir müsbetin iflasına kadar
Kâbilin damarında ki pişmanlık

Dosttan ve düsmandan ayri tutuyorum seni.

Eger günesin batidan dogmaya çirpiniyorsa, beni anlaman için bütün gerekçeleri kaldiriyorum. Artik dünya, kamburumda ki igneli besiklerde tarazlanmis, yagmurun gardiyanligindan rüzgârin husumetine sükre durmustur. Ellerim geçmis takvimlerin sonbaharlarina dokunmuyorsa, benimde yedekte tuttugum müntehirligim var elbet. Ve duvarlari incitmemek için aklimin betonlarina kazidigim zaman figürlerim. Ne zor is incitmemek için incinme sanati.

Simdi anlatacaklarim var sana…
Ruhuma kusursuz infazlar yükleyen geceye, ruhumu kendi ellerimle yakmadan, öldürmeden içimde ki son merhameti, küllerini bir yüzük gibi yildizlarin boynuna takmadan teslim olmayacagim. Beni beklemeyecek günesin aydinligi biliyorum. Yeni zindanlara misafir edilecekse yalnizligim, bu bende ki iç çekisin alin teri demektir. Gecenin her zerresine sinmis aglamakligimla gögü kanirtarak kazandigim, insanin savasmadan, bilekleri kopmadan kazanilmayacak zaferlerim var elbet.

Adam suskunluğu körükler durmadan tazelediği iç çekişiyle, uçurumdan düşer masanın orta yerine. Gözlerine mil çekilmiş bir akşamüstüdür gene bütün anlatımlar, akşamdan sabahı çıkartıp kalanını gündüzün zehirli sarmaşıklarına kurban etme vakti bir hal içinde sanki. Adam konuşsa idam edecek kendini, kadın anlasa belki çekip gidecek adresi belli olmayan ülkeye. Aziz; bana ekmekten çok sabır öğütle şimdi, şimdi yolları ayırmadan, pusulamı delirmişliğime kaptırmadan; belki Hızır’ın geçtiği yoldur hani işte oraya çıkar yönümü, yoksa adam konuşacak yoksa idam edecek baharın kendini anladığı vakte denk zamanda.
Ya sular yanarsa kapkara bir geçmişi aydınlatmak için. Körpeliğini kim anlatacak o zaman bahçelere. Adam çözülmemiş buz dağıysa okyanusun ortasında, güneşin içine alevden bir anıt dikilse de, aklını panayır meydanlarıyla süslese de bütün itiraflar, penceresine buzdan güvercinler konacaktır gene. Işığın kırılganlığını anlayacak halden geçmiş gözbebeklerim. Kadın konuşmamalı adam susarsa yangın çıkacak adam konuşursa idam edecek kendini.

Dar çizgiler çevresi sur
Yakar bir haykırışın... Sus

Dayandım şakağına, nabzına değdim ufkun,
Göz süzdüğüm arzular bana maymun kafesi.
Seyranına hükümlü, deliler gibi tutkun,
Gördüm, yaşadığım an bir cinnet tarifesi.

Açıldı dumanlı yol sıyrıldıkça bedenden,

I. Şehir

Ağaç
Kan var; şehrinizin zehirli çiçeklerinde kan
Güneşi söndüren kar taneleriniz var
Bir gizem, bir boynuz, bir ruhsuz gölge

bu gamsız hasreti hangi sürgün boğar ey şehir!
hangi şehir ağartır yüzünü senin kadar
gözyaşımın dilsiz kâhini İstanbul
ateşler içine bir başka siniyor gül kokusu
ateşlerin içinde ellerim ve güllerinin kokusu
mavi gözlerini seyretmeli bu bahar

Sevgili
Bir gemi götürüyor bütün hatıraları
Limansız ülkelerin amansız sığlığına
Boğazıma dolayıp halatlarını
Dalgalarda bir akdin imzasıyla
Yosunsu gülüşlerin düşüp peşine