Ben aşk dilenemem kimseden
Acımı aşkımı yaşarım içimde
Sessizce, kendimce
Yalvarırım belki gözlerimle
Ama aşkı dilenemem yinede
Hani bir dağ vardı dimdik ayakta
Karlı olsada başı yine hep yukarda
Yıkıldı o dağ yerle bir oldu
Dağın gönlü artık matemde yasta
Hani bir çınar vardı dalları göğe uzanırdı
Yüzleri güldürdüğünden demişler bir çiçeğe gül
Yüzleri güldürünce sevmişler bir çiçeği ismi gül
Kıskandırmış hatta bu durum bülbülü
Sevgiyle gül bağdaşmış adı olmuş sevgülü
Dikeni acıtsada demişler yüz güldürene Sevgili
Güller açsın gül yüzünde ey güzel sevgili.
Fındık yapraklarının süzdüğü ışığını
Eninde sonunda bir dereye kavuşan patikalarını
Çınarları kıskandıran kirazlarını
Anaların peştemallarını özledim memleketim
Her harmanda ikram edilen ekşi ayranlarını
Sevgi denizinde, sende dalgalanırım
Dalga dalga saçlarında parçalanırım
O kara deli gözlerinde tutuklanırım
Ya benimsin ya toprağın hesaplaşalım
Kaçma kaçma gelsene buraya, gülümse bana,
Kumsala yazdığım her isim
Silindi hep ufacık dalgalarla
Aynı hayatımdaki gibi
Ya yazdığım yer yanlış
Ya da hayatım hep dalgalı
Kanatlandımı yürek durduramazsın
Kor gibi yanar söndüremezsin
Derdini kimseye söyleyemezsin
Ey aşk beni öldüremezsin
Bulutlara değer başın hissedemezsin
Her gün yollarına koşarken
Günle birlikte aklıma ilk sen gelirken
Sensiz geçen her bir ana tahammül edemezken
Şimdi kaldım yalnız,çaresiz bir başıma
Boynum bükük ağladığından bu yana
Ben bende değilimki beni bana sorarlar
Ben bende beni ararken
Ben bende yokken bir tek ben buldum bende
Ben boş çıktı
Ben bana sordun beni bana sorarlar diye
Ben beni bende ararmış
Benim umutlarım vardı sevgi ye dair
Korkuyla karışık,
Senin ışığın vardı korkuyu kıran
Sevgiyle barışık
Sen ışığını yitirdin
Ben umutlarımı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!