Şimdi seni sevdiğimi anladım ayrılığında kararan gecelerde,
Seni dolunayla bile paylaşamayacak kararan geceleri bile kıskanırım
Şimdi seni sevdiğimi anladım sesin mum ışığı gibi sönük,
Duyduğumda ve özlenen sevgi sözcüklerinde kesik algıladığımda
Şimdi seni sevdiğimi anladım ben den ayrıldığında
Şimdi seni sevdiğimi anladım ayrılığında hüznün son vedesını yaşarken,
Seni dolunaylı gecelerde gülümseyen yüz ifedende bile kıskanıyorum
Şimdi seni sevdiğimi anladım sesin mum ışığı gibi sönük,
Duyduğumda ve özlenen sevgi sözcüklerinide kesik algıladığımda
Şimdi seni sevdiğimi anladım ben den ayrıldığında
Çırıl çıplak gerçeğim ve incecik yüzün
cennet huzurundaki sade ve
tertemiz yüz ifadendeki bakışların
senin ayrılığındaki çığlıklarımla yankılanıyor...!
Benim gözlerimde yaptığın evlilik
Gözlerimi kapadığımda sensizlik sarıyor düşlerimi
yalnızlık çükünce bu bedenime gölgelerine sarılarak
hasretini gideriyorum bazen hiç güneş uyanmasın parlayan gün
aydınlığı doğmasın diyorum çünkü bana sarılan hayallerin
Bir daha gelmez korkusu doğuyor içimde
Beni yine karanlık gecelere mahkum ediyorsun
Seni düşünen kalbim beni uçsuz bucaksız çöllere sürüklüyor.
Savrulan hayallerimi toplamak isterken,
Ben sana koşuyorum ama sen kaçıyorsun,
Ben senden kaçtıkça bu sefer sen bana koşuyorsun.
Gülüşüne kıyamamki sevgi senin bakışlarında doğdukça
güneşi senin güzeliğinde kıskandığımda sensiz olamamki.
gülüşüne kıyamamki senin akan göz yaşlarında sevgi akınca
mutsuzluğun bedenimi yakıyordu.
Gülüşüne kıyamamki hıçkırığa boğulan ağlayışın
Güneşim gecenle buluştuğunda koca şehirde
sensiz kayıp olduğum bu sokaklarda yırtık yüzümdeki çiziklerde
bana bakınca insanlar.seni kendimde ele veriyorum
garip bakışlardaki ürkeklikte seni içimdeki sevgi hücresinde saklıyorum...!
Kendimi sensiz bana bakan gözlerde kelepçeleyerek
Seni kanatlarımın altında saklamak isterim
sana gelen tüm haksızlıkları kötülükleri
hata hastalıkları ben yaşamak isterdim
nerden bilirdim aşk zehrini bedenime akıtıp
beni terk edeceğini..!
Hani seninle sohbet ettiğimizde ayrılık acıysa
varlığın hep mutlu ediyor dediğimde
gözlerinin içi gökyüzü kadar ışıldıyordu
seni ne kadar sevdiğimi söylemeye bile utanıyordum.
Hani seninle sohbet ettiğimize çocuksu kavgalarımız olurdu
Arkana bakmadan gidişin nedensiz her ayrılışında
beni terk etiğin anın güç eden kervan misali seni düşünen
bu duygularımın arasında tebesümlü gülüşte bakan gözlerin
derin ve o kadarda acının mutluluğa dönüşünü yaşarken
Bedenimin uçrumlarında açtığın yaranın sevdasında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!