Oturduğum O ağacın
gölgesinde ki huzur gibisin.
Her gecemi aydınlatan
gülüşüm sensin
Gurbetin üstüne serilen
umutlarımsın
Sensiz, eskiyen elbisem gibiyim
farkındamısın
Meyer sevgilerde
zamanla ölermiş öğrendim
Nasıl anlatsam, gece çığlığı,
çöl suskunuyum.
Sokaklar karanlık,
yorgun yağmurlarda ıslanıyorum
Oturduğumuz O ağacın
gölgesinde ki huzur gibisin.
Her gecemi aydınlatan
gülüşüm sensin.
Dallara tüneyen
yuvasız kuşlar gibi yorgunum
Anladım ki,sevgilerde ölermiş,
Oysa ben sana vurgunum
Hüzün çiseliyor yine
yalnızlıkta ayağım kayıyor dalgınım
Kayıt Tarihi : 29.7.2019 16:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!