Farkında değilsin Şiiri - Murat Ülkü

Farkında değilsin, inan,
Ama birbirimize uzak olduğumuz an;
İki ayrı gökyüzü altında,
Gözden ırak, ama ruhunla yanımda.
Sessizce seni soluduğumda.

Ne bir el uzanır ne de bir ses,
Sadece havada titreşen bir nefes.
Dokunmadan bile, her bir saniye,
İçimizde birçok şey oluyor derince.
Gönül susar, kalp derinden dinler.

Uzaklık bir ayna, bakıp da görmediğin;
Oysa her nefeste, içime çektiğimsin.
Bedenler bilmez, ruhlar ne konuşur,
Sanki görünmez bir yara, her an sızlaşır.
Bu hasret, en eski, en tatlı yaradır.

Kalbimde bir yankı, senin adın;
Zamanı durduran, anlık bir sarsıntı.
Sırça bir fısıltı gibi, kulağıma akar,
Ruhlarımız, birbirine gizlice akar.
Biz, sadece anlık bir tesadüf değiliz.

Bilmezsin, ama en yakın olduğumuz an,
Tenlerin değil, fikirlerin kavuştuğu zaman.
Yokluğun bir ağırlık, omuzlarıma konar,
Anlamı binlerce yıllık bir destan.
Binlerce yıllık yolda, aynı izleriz.

İki yarım elma gibi, ayrı kabuklarda,
Birleşmek zorundayız, zamanın ardında.
Çünkü biz, bu dünyada değil,
Birbirimizin içinde buluşanlarız.
Ne ayrılık, ne kavuşma; sadece biz.

Adı konulmaz, görünmez yazgı bu temiz;
Farkında değilsin, ama ben hep buradayım.
Biz, bu sonsuzlukta birbirine bakan iki deniz.
Gölgelerimiz bile aynı yöne bakar,
Sonsuzluğun sırrını birlikte çözeriz.

Ne zaman bir rüzgâr eser, içim titrer;
Biliyorum, o an kalbin beni fısıldar.
Bu sevda, her şeyden önce doğmuş gibi,
Zamandan ve mekândan bağımsız yaşar.
Sen, benim kayıp kıtam; bulunmayı bekleyensin.