Farkına Varmadan Şiiri - Sinan Müjdeci

Ben başında saç olsaydım,
Her gün ellerine dokunabilirdim.
Her gün ben savrulurdum
Senin yerine.
Her gün seninle olurdum.

Gözlerinde sakladığın damla olamak
Olmak isterdim.
En hüzünlü anlarında dokunurdum
Yanağına
Ve birazım tadardı dudaklarından
Sen anlamada.

Ben kahkahaların olmak isterdim.
Ta yüreğinden kopup gelirdim o zaman
Ve kulaklarını çınlatarak
Tekrar sığınırdım yüreğine
Sen farkına varmadan.

Baktığın ayna olmak her sabah,
Seni seyretmek
Bensiz geçen her gecenin sabahında
Umutlu görmek ve farkıma varmadan
Gözlerinde seni dilemek.

Sana hiç tatmadığın duyguları
Yaşatmak,
Aklının en deli yerlerinde var olmak
Ve utandıran düşlere götürmek
Gecenin bir vakti uyandırarak
Sonra,
Tekrar hatırlatmak beni sana
Ve hüzünlendirmek
İsyan ettirmek
Dünyayı hiçe saydırmak
Çıldırtmak isterdim seni

Ve günahlarıma ulaşmadan
Önce
İkimizden yeşerecek o selvi çam
Ağacının
Hayat kaynağı olmak isterdim senle
Sonsuz olmak isterdim
Hiç sarartmadan yapraklarımızı
Her gün biz diye doğardık
Farkına varmadan
O bir avuç kara topraktan.

(İst.11/04/2002)