Sustum kimse fark etmiyor
Üşüşüyor üstüme yanımdaki yılanlar
Konuşsam dinleyen kim var
Koşuşuyor birileri virane şehrimi yağmaya
Ve gözyaşlarıyla izliyorum
Dostlarım iyi ki varsınız
Bir imparatorluk gibi
İçeriden yıkılıyorum
Başımdaki duman
Sigaramın tütünü olsa gerek
Bir yangın çıkıyor şehrimin en güzel yerinde
Ve yanıyor tüm sevdiklerim
Yaktıkları ateşle
Ruhumun mahkemesinde
Muallâk da kalan bir şahit gösterdim
Yanlış gözleri kendime eş
Ruhumu ruhunda tutsak ettim
Gazabından kurtulup ufuklarda keyif
Nerede bizde o hal
Yüreğim sessizlikle muhatap
Susuyorum kimse fark etmiyor
İçimde gün geçtikçe sızlayan
Bu azap
Kayıt Tarihi : 29.8.2011 23:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
2010

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!