Aşkın hançeriydi kalbine saplanan yıllar yılı,
Sevmek güzeldi, sürsün isterdi ömrünce.
Ne hançerin acısı vardı, ne de sevginin karşılığı,
Evlilikte çeyrek asırdı tükettikleri kördüğümce.
Ne çocuk, ne kardeş ne de anne baba dinledi,
Karşılığı olmayan sevgi inledikçe inledi.
Öyle bir acı bıraktı ki ayrılığın hançeri,
Gönlündeki feryatlarla yer gök inledi.
Leyla’nın Mecnun’u, Ferhat’ın Şirin’i miydi,
Gönül yaralandıkça yaralandı, kendini bilemedi.
Hatıraları bitmedi yenilendi, aşkını terk etmedi,
Aşkın hançeri tırtıllıydı onu bile fark etmedi.
Günler ayları doldurdu, haftalar ise yılları,
Aşkına kara sevda dedi, seviyordu helalleşmedi.
Acıyı çekti yaralı sinesi, kapansa da aşkın yolları,
Aşkın hançer yarası artsa da, giden geri gelmedi.
28.08.2014 Ankara
Kayıt Tarihi : 24.10.2014 15:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!