Faniler Şiiri - Celal Akpınar

Sabahındaki güneşe, gecesindeki yıldızına.
Devri aleme bak halkediyor samanyoluna.
Yaşlıyı bebeğe çeviriyor da ders alamayana.
Zaman mekan mı var kabirde uzanmışcasına.
Doğup büyüdü gelişti yaşlanıp varıyor.
Nefis dünya sarmalında aldanıp sapıyor.
Tevhid-i aşk ister gönül selamete varıyor.
Bu zulüm, ihanet beislerde yazık batıyor.
Çocukluğumda ağlamaklarım kurudu damaklarım.
Çölleşmiş toprağım atacanlarıma yok göz yaşlarım.
Sabrı çalışmak ki ataletlerde kaldı ayaklarım.
Hizmeti çevrede koşmayan adaletsiz parmaklarım.
Gülü sevmedin iş dermedin elele vermedin.
Yetimi fakiri gözetip görmedin acılar verdin.
Ayni verdiğini riyaları söküp sabrına eremedin.
Gösterişe adımladın, aile saadetini dermedin.
Bağlandın kaldın kalıcımıyız işte kırıldı diz.
Yarenlik dostluk adaletin neresindeyiz biz.
Ömrü yeşili israfsı kullandın sefaletteyiz.
Sona doğru faniler mantarlara ol devirdeyiz.