Faidesiz yaşam Şiiri - Mehmet Şirin Bozkurt

Yemek ne faidesiz onun gibi içmek de/tohuma can vermeyen toprak,toprağa beden vermeyen yağmur misali/
Şimşek ne de faidesiz ve de şaşa’alı,hareket ettiremediği yağmur , süzülmedikçe camından/
Yine bir gece...buğulanmıs bir camın arkasından hayaller çizilir/
Sen yazılır sen silinir sen, sen sen...
Gözler bir anda bir sokak lambasında /
Odaklanan gözler buğulu camdan seni çizer/ ve sağ yanağını koyarsın ve ayrılık olur ,buğulu camdan zuhur edilen lambaların adı ayrılık olur..
Duygular hadsiz arzular ne de terbiyesiz/
Dur demeli gidene bazen,
Dur demeli bazen firaklar çökmeden alacakaranlıklara/
Ve sabah işıklarında gene sen yazılmali..sen,sen sen!!