Fabrika Kızı Şiiri - Şenol Alçınkaya

Fabrika Kızı

Gün doğarken her sabah
Fabrikanın kapısında
Duru bir çehreyle
Görürüm onu.
Siyah önlüğüyle
Alnındaki ter damlalarıyla
Küçük elleriyle
Tütünleri saran...

Bir köyden gelmiş
Hayalleri olan
Şehrin kalabalığında
Yalnız bir kız.
Bir dünya bulacaktı sanki
Sihirli kollarını açan ona
Ama bilmez ki şehir
Toprak gibi dost değildir her insana.

Gün batarken her akşam
Fabrikanın kapısından
Dolu bir çantayla
Görürüm onu.
Yorgun bir çehreyle
Gözlerindeki umut ışıltısıyla
Küçük elleriyle
Ailesinin yolunu tutan.
Bir köyden gelmiş
Hayalleri olan
Şehrin kalabalığında
Yalnız bir kız.
Kim bilir belki bir gün
Hayallerini gerçekleştirecek
Belki bir gün
Şehrin kalabalığında
Yalnız olmayacak.

Şenol Alçınkaya