Ezine Şiiri - Mehmet Akif Baltutan

Dokuz aralıktı yıl seksensekiz
Havada hüzünlü bir soğuk vardı
Yüzümde kederli sıkıntılı iz
Yüreğimi hüznün gölgesi sardı

Acı bir hatıra oldun Ezine
İnce sızı olup kaldın içimde
Katlanmak bile zor senin sözüne
Anlatılsan dahi gizli biçimde

Cuma öğle sonu saat ikiydi
Yakaladı bizi aniden ölüm
O zamana kadar her şey iyiydi
Yalnız hava biraz soğuktu gülüm

Uzandı koluma uyumuş gibi
Uykusundan artık kalkamaz şimdi
Gökyüzüne bir can uçtu kuş gibi
O ölen genç adam benim ağbimdi

Ezine Ezine canımı aldın
Can can’ın içinde beklerken henüz
Ezine içime matemler saldın
O günden beridir gülmüyor bu yüz

(16.03.1992/Maraş)