Ezan Sesleri Şiiri - Yunus Emre Özsaray

Bu ne davudi bir ses bu ne güzel bir sada

Bütün güzellikleri kendinde toplamış da

Yükseliyor öylece arş-ı âlâya

Sanıyorsun Bilal-i Habeşi hala yaşıyor

Ve Resulullah birazdan namazı kıldıracak

Sağ yanına Ebu Bekir sola Ömer duracak

Dalıp gidiyor insan bir lahza Asr-ı Saadete

Bu sesle ulaşıyor mü'minler ebedi bir saadete

Ne ulvî bir haz bu ya Rabbi kuşatıyor dört bir yanı

İştiyakının ateşiyle yakıyor mahlûkatı

Zerreden küreye ne varsa teyakkuza geçiyor

Sonra diriliyor yeryüzünde nebatat

Hep bütün mahlûkat kulak kesilmiş dinliyor

Kavrulan tüm sineler bu sesle serinliyor

İlk nida: Allahu Ekber Medine'den yükseliyor

Selahaddin Eyyubi ile Kudüs'ü fethediyor

Ardından bir şahadet bu ne kudsi bir yemin

Ve tarumar oluyor Bizans denen o zemin

Ayasofya'dan yankılanıyor salâh salâh sesleri

Topkapı'dan duyuluyor felahın nefesleri

Sonra yine bir nida ve yeniden Allahu Ekber

Diriliyor sandım o an Süleymaniye'den makber

Ardından dönüyor ses semtimdeki Camiiye

Yok oluyor Fatih İstanbul Kudüs

Ondan başka ne varsa, yok var olandan başka

Kayboldu hayalimden bu son çıkan ses ile

Bu ezan sesleri dolaştırdı kendime

Ve döndürdü yüzümü kaybolan tarihime

Ne şanlı bir tarihin evlatları imişiz

Ne mü'min bir ceddin mirasçıları imişiz

Rabbim sana duamdır susmasın bu ezanlar

Bu millet senin için vermişti ya çok canlar

Bir o kadar can yine sana fedadır

Yeter ki kubbemizden eksilmesin ezanlar