Eyvane düştüm Şiiri - Bekir Cıla 2

_EYVANE DÜŞTÜM_

Hiç kendi kendime nema vermedim
Zinhar bu aleme divane düştüm
Həp baňa diyenden vefa görmedim
Rezzâkûl'a'lemde İhsan'e düştüm

Muvakkat nesneye gövdemi yordum
Gördüm ki fanidir, duruldum durdum
No'la Firdevs olsa ebedi yurdum
Ulvi gönüllerde mihman'e düştüm

Kızda edep sıfır duldan ne fayda
Altından bakırdan puldan ne fayda
Ben hekimim diyen kuldan ne fayda
Tek Lokman elinde derman'e düştüm

O şahlar şahın'dan gelince nida
Kıylû kali atıp etmişim veda
Ehli hacelerden gelince seda
Döndüm cezbe ile pervane düştüm.

Sıpayı beslesen Katır mı olur
Her yol kavşağında yatır mı olur
İhtiyar olanda hatır mı olur
Hec olup sofadan eyvan'e düştüm

Dibi görünmeyen suya dalınmaz
Gümüş kova pis kuyuya salınmaz
Mazideki ef'âl geri alınmaz
Katibeyn elinde Ferman'e düştüm

En arkada kaldım yürürken önden
A'mentûyü bilmem sorsalar dinden
Meşayıh sorunca kıbleden yönden
Erenler ceminde ihvan'e düştüm

Çoğuldan fayda yok gelsin sadesi
Hepten sarhoş etsin ecel badesi
Neyse Pir Bekir'in aldı ma'desi
Bir kupa iksir'li peymane düştüm
B CILA 15;10;2023