Eyvallah Şiiri - Cenk Ulupınar

Sen daha dur.
Sen daha nasıl ağlanır görmedin.
Nasıl sevilir bir insanın yüreği
Nereden yürünür sevda sokağı.

Aşık Mahsuni tanıdı beni gözümden.
Mevlana dağladı canını,
dedi ben böyle sevmedim Şems'i.
Dedi ki Yaradan,
tenin çürüsün evlat,
Ben seni böylece yanasın diye yaratmadım.
Dedi "ey kul"
ben seni herkesten çok kıskandım.

Keman eğdi yüzünü ,
Gırnata eksildi geceden.
Ben sendeki sarhoşluğu saklarken.
Sırlar sığındı kendine.
Sustu kendi kendine.
Dedi, geçtin sırat kapısından.
Ayrılıklar küstü kendine.

Dedim,
Buralarda bir ecnebi vurgun varmış.
Dediler o sana kitapsız yarmış.
Yar,
Yaralamış yarını.
Yarın dünden daha azmış.

Vazgeçer mi efkar,
Olmaz bir meyhanenin merhametinden.
Ömrüm bir satır dur.
O hiç vaz geçer mi senden.
Aşk çeker mi suyunu.
Çekmez de,
değiştirmez huyunu.

Günah sevaba boyun eğmez.
Sonra sonra anlatacaksın ben gibi.
Hayat sevmekten başka,
Hiç bir duaya değmez.

Dedim bu nasıl bir imtihan
Ya ulu Allah.
Dedi, sen aşksın,
başkasın bu yolda.
Dedim, eyvallah.

20052017-0225