Bir şarkı doğdu içim içimde
Senin yeşil gözlerin için
Bilinmeyenlerden bir şeyler okundu sanki.
Daha önce bağlanacak bir sevgim yoktu
O yeşil gözlerini görmeden evvel
O gözlerin ki aşkın izah edilemez
Daha yolun başındaydık
Gelsen ne olur?
Gitsen ne olur?
Ölümüne sözler verilmedi
Sevdamız hamdı oluşmadı
Dudaklarımız birleştiyse
Dünyanın çivisi çıkmış
Çakacak adam yok diyor
Kafa iyi adamda
Çektikçe
Şişenin dibinde kalanı.
Kırılmışsın belli kaç kez
Kaçmak neyi değiştirdi
İstanbulun gecelerinden
Ah bir bilsen
İstanbul ve ben ne kadar kederli olduğumuzu
Sen için.
Geçmişi anmak
Kıyametimi koparırdı sanki
Sarı sonbahar yaprakları
Eski yar olunca
Artık uyumak istemiyorum
Mutsuzluğun gölgesinde
Aç bir yürek gibi
geldiğini unutma
Geldiğin günden beri
Hep kendinsin.
Ya beni ya beni düşündünmü hiç?
İçimde daralan yolların
Öyle bir kadındı ki
Ne yaptıysam iyiliği için
Hep kendini pisliğe bulaştırdı
Ben çektim o daldı
Çektikçe daldı daldı
Bırakmak istemiyordum
Sensiz sokakların tadı bile yok
Halbuki sen varken ne güzeldi her şey
Biz ne yaptık ki birbirimize?
En hüzünlü şarkılar ile acıladık kendimizi
Ağızlarımız bir gök gürültüsü
Gözlerimizde yağmurlara damla damla yol oldu.
Bir hikayenin başlanğıçındayız
Arada sırada Sözle zarflaşıyoruz
Geçıkmiş mektup zarfları gibi
Sözler duvarları aşıyor
Diller korkuyor gerçeği söylemeye
Bir gece kuşu gibi sessizlik içinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!