Eyüp Bölük Şiirleri - Şair Eyüp Bölük

Sevmeyi bilmeyene,gülüp geçerken
Karşıma nerden, çıktın sen sen,
Sevilmek için,çok erken...
Sevmeyi unutmuşken,
Nerden çıktın sen sen?

Severmisin,başı örtülü,
Kadınları, kızları...
Benim gibi bir aylık sakallı erkeği,
Gülüm ben,kokteylerde,
Buzlu, şampanya içemem,
Başkalarını,mutlu edeyim diye,

Dört kitaptan haram olsun
Yaktın beni anam sağolsun
Keşke sütün haram olsun
Soyu belli dili belli

Serseri gibiyim yollarda divane
Gelme yanıma, sorma hatrımı
Öncesinde ben vardım, sonrasında da ben
Sen yoksunki haytımda, değerimi bilmemişsen
Beni anlamamış, sevmemişsen

Güvenmiyor yüreğim
Hiç kimselere
Bırakmıyor peşimi
Kırık dökük anılarım

Kendimi kaybettim

Gül bahçesi değil
Taş bahçesivardır
Gönül bahçesi değil
Taş bahcesindeki bülbül

Kalpler karıncalanır

En değerli vazodur aslında,Değeri ortada
Sehbahanın üstünde durması
Her insan onun Değerini bilmez
çok hassastır vazo kırılır

tamiri yoktur sen benim için

İnsana verilen bir ruh halidir şiir
Her ruhta bulunmayan bir cevher
Bazen sıcak bir his
Bazen güzel bir söz
Ruhuna ufak bir dokunuş
Titreten ve ürperten

Cümle aleme,düşmüşüz dile,
Sahte dostlara,hayran kalmışız...
Bilemedik biz biz,düşmüşüz dile
Hala ısrar,edersin sanki bülbüle?

Sahte dostlara,hayran kalmışız...

Sevmeyi, bilmeyene gülüp gecerken,
Karşıma,nerden çıktın,sen sen...
Sevilmek inan,çok erken,

Hayalleri,bırakıp yıkıp gitmişken
Kaybeden ben,şartları koyan sen...