Eynel Mefer Şiirleri - Şair Eynel Mefer

imanımı benden çalan günahlarımın
vebalini yüklenen yüreğim gibisin....
ama ben ne o şehirde ne bu şehirde ruhumu hiç satmadım ki...

şiirlerden fallar tutmadım
fırtınalar koparmadım

bende ince bir sızı;
sende eskiden kalma o tanıdık yalancı sancı..
gözlerimi kıyamette kıyamda bıraktım
sözlerim ise secdede kendini boğmakta....

aldırma,

Peki....
Vedalarının ardına saklarım
Hükümsüz söylemlerimi...
Kam olmuş kelamlarımı da alır
Usulca giderim...

Yazıldığı gibi okunmaz
Kitabımdaki aşk hikayeleri,
Meşrebine ağır gelen hüzünlerde
Müebbet olmuş sözlerini
Bertaraf et....!
Kaybolduğun boşlukları

Esrik kalemim kurtulmuş
Pişmanlıkların pervasız ellerinden,


Bir varmış bir yokmuş...
Bir bakmışsın aslında hiç yokmuşsun...

Madem geldin....
Durma kapımda öyle ıssız...öyle sessiz..
Sildim geçmiş tüm cümleleri
Bir şey söyle bana,
İçinde aşka dair tek bir nefes olsun
Ruhuma üfleyecek....

Derinliklerde kaybolan sır olurken im
Uzaklardan uzanan yarım kalmış tin...
Düşün...köz olmuş ateşte
Gömülü hazine.....
Kaybettiğim sol yanım kadar yoksunum
Dizelerinde...

Biriktirdiğim günlere koyduğum her noktada;
Ah larımın örselenmiş haliyle
Yoksunum artık hayalinden bile.....

Kıyamet koptu kopalı içimde
Sıratı, mahşeri çoktan yaktım ben