Eylüle son... Şiiri - Erdem Anzak

Rüzgâr oldum, fırtına oldum
Savurdum kendimi oradan oraya
Öfkemin bendinden taştığı
Saatlerin geceyi çoktan aştığı anda
Kaldım yalnızlığımla baş başa
Hiçbir şey düşünmeden uzandım yatağıma
Tavana takılı gözlerim sen ol istedim
Adı aşk olan sözlerim sen ol istedim
Yudumlarken sensizliğin acı şarabını
Yastığıma dökülen iki damla yaşı
Başım omzundayken sen sil istedim
Yokluğunun dayanılmaz ağırlığıyla
Çökerken an be an dibe
Karanlığıma doğan güneşim ol istedim
Yalnızlığım için için kıskanırken seni
Ve sorarken sırdaşım duvarlar nedenini
Sıcacık gülüşün döküldü hayalimden
Hece hece dilime
Bütün benliğimle ve kalan gücümle
Aşığım dedim
Aşığım delicesine