2 ay oldu…
Ne güzel yatağımda uzanıyordun yanımda,
Gözlerin kapanıyordu arzudayken ve de gülerken.
Ellerinse bir tüy gibi hafif,
Parmakların iyi ediyor bütün açık yaraları.
Dokunmak sihirse, öpüşmek devrim,
Alakası kalmıyor hiçbir şeyin başka bir şeyle
Ne öncesiyle, ne de sonrasıyla…
Şu an alayı gelse, hepsi hava civa.
Aptal koca bir gülümseme havuzuna kendini bırakmak gibi sanki…
Peki o gözler,
O gözler uğruna nelerden vazgeçebilir insan?
Ne kadar da yanılıyor çok şey bildiğini sanırken, en çok da kendine dair.
O halde siz hiç aşık olmamışsınız diyorum onlara.
Siz hiç yanlış olmamışsınız, o yüzden bu yalnızlığınız.
Oysa bir çift gözün çözemeyeceği ne var şu hayatta…
Kayıt Tarihi : 28.3.2024 20:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)