Eylül ve Sen Şiiri - Ergün Fadıloğlu

Bir Eylül sabahında karşılaştık seninle
Sarı yapraklar etrafa hüzün yağdırırken
Güneşin bulutlara mağlup oluşunu
izliyordu zaman
Rüzgarın güllere verdiği mühlet
dolmuştu artık
Ve goncalar vedalaşırken dallarıyla
Tüm bu yaşananlar
beni anlatıyordu sanki
uzayıp giden yollara.
Oysa o gün,
senin gözlerinde umudun rengini seyrettim.
Nefesin can veriyordu taze bahara
Saçların okşanası bir hisle
göz kırparken rüzgara.
Tanrım!
Bu hangi gece, bu ne güzel rüya
Uyanmak ne acı
Ya sen geç kalmıştın
ya ben erken gelmiştim dünyaya

Erfani