Eylül'de dökülen yaprak gibiyim

Bak işte aylardan bir eylüldü
sararıp dökülen yapraklar misali
sen de kırdın kanadımı
kolumu yüzümü
sararan yaprak misaline döndü içimde her şey
sen beni kırmadın
sen sevgimden beni kırdın
telafisi imkânsız yerimden vurdun beni
sen sevgimin katili
sen sevgimin celladı oldun

şimdi sana ait tek bir cümlem bile kalmadı yar
oysa sevgini yere göğe sığdıramazdım
keşke seviyormuş gibi yapmasaydın
şimdi gözlerimde yaş
yüreğimdeyse eylül gibi hazan mevsimleri dökülüyor
yaprak yaprak susturdun yüreğimi
susturdun dilimi yar

sen benim içimdeki küçük kız çocuğunun gülüşlerini
hayallerini umutlarını yarınlarını
en saf en temiz duygularımı
hepsini elimden aldın yar
oysa güldüğü zaman kahkahası gökyüzüne yükseliyordu ya
hani hepsini elinden alıp dipsiz karanlık bir kuyunun dibine hapsettin
herkes denizde yüzerken
ben döktürdüğün gözyaşımda boğuldum

sen benim sevgimi hak etmeyecek kadar yüreksizmişsin be yar
sitemim kızgınlığım sana değil
bu laftan sözden anlamayan yüreğime yar
susturdun gönlümü
susturdun yüreğimi
paramparça ettin
dağıttın kırdın incittin
yine de sitemim kızgınlığım sana değil
bu laftan sözden anlamayan yüreğime yar

susturdun yüreğimi sonunda
susturdun gönlümü
paramparça ettin dağıttın kırdın incittin
susturdun yar gönlümü
sitemim yine de sana değil
bu laftan sözden anlamayan yüreğimedir yar kendimedir
ölmemeyi sen yaşamak mı sandın

Asya Öztürk – 20.11.2025