Eylül'ün Şarkısı Şiiri - Hamdi Bağcı

Eylül ayıydı, yağmur yağıyordu sessizce,
Yollarda biriken sular, dökülüyordu özlemlerle ince ince.
En uygun zaman şiir için, gönül titrerken,
Melankolinin gölgesinde kalır her hece sessizce.

Anlayamadı, ya da anlamlandıramadı,
Dünyada ne varsa, bir boş, bir baş…
Kaybedilmiş bir hayat, yaprak gibi düşer her mevsim,
Sonbaharın hüznü sardı dört bir yanımı.

Hayat denilen bir heyuladır yolculuk,
Sevgisiz ve mecalsiz yüzlerin durduğu noktada,
Dermansız dertlerin gölgesinde titrek bir ışık,
Sonbahar üflerken hüznünü, dalga dalga yüze vurur Eylül.

Artık her gördüğünün, her durduğunun,
Her yürüdüğünün bir bedeli var,
Zaman şarkısını söylerken usulca,
Dinledim Eylül'ü, kalbinde derin bir sır vardı.

Biraz hüzün, biraz yalnızlık,
Her adımda, her nefeste, her hecede,
Hep çılgın bir hayalet gibi gezer
Ruhun derinliklerinde yankılanan bir ezgi Eylül…

Sararan yapraklarda,
Öten kuşlarda,
Kaçıp giden buğulu bakışlarda,
En eski sevda şarkılarında saklıdır,
Gizli bir bakıştır Eylül.