Ey Zalim Şiiri - Murat Gezici

Yoksun;
Hayatımın hiç bir anında
Olmayacaksın.
Sen benim ellerine hasret çektiğim,
Nasıl da gittin acımasız bir gidişle…
Sen, karanlık göğüme mil çektiğim,
Nasıl da söndün bir güneşle…
Beni bırakırken tek başına umarsız,
Bilemezdin senden geriye kalan hep yalnız…
Koca bir mazi şimdi yaşlanıyor gözümde,
Senden gayrı ne kaldıysa hepsi anlamsız…
Sensiz bıraktığın eve her dönüşümde,
Kapının ardında sen varmışsın gibi…
Zile bastığımda,
Kapının ardından gelen o ses …
Sen gibi…
Elimde getirdiğim ekmek gibiydin..
Helalimdin….
Yoksun,
Artık olmayacaksın…
Evimin duvarlarında artık senin kahkahan yankılanmayacak,
Ve o vefasız adın,
Artık dudaklarımda bir şarkı olmayacak…
Yaşandı bitti deyip koca bir sevda,
Tarihe bu lekeyle yazılacak…
İsmin silinecek çalan telefonlardan…
Söylenmeyeceksin hoyrat gecelerin sabahında…
Ve olmayacaksın hiç bir sabahta,
Pencerem önündeki serçelerin bağrında…
Sen, gittin,
Ve ben, bittim…
Sen gidince ne kaldı cebimde bilmiyorum…
Ölüm oruçları tuttu benliğim,
Sonumu düşünmüyorum..
İçimin nehirlerini aldın da gittin benim…
Bir lokma zehirmiş zalim sevgin…
Ve Sen,
Yaşandı ne istersen…
Gidince kuruttuğun gül dallarımı,
Bağışladım sevgiler diyarına…
Bıraktığın gözyaşımla anılarımı…
Benimle gömsünler mezara…
Sen, ey zalim…
Sevilme böyle bir daha…

13 Nisan 2017