Ey yarim Şiiri - Murat Ülkü

Ey yarim, sen gökteki o tek yıldızsın
Gözümdeki merhametin derin izisin
Bilirsin, sen benim tek zayıf yanımsın
Kalbimden sökülmeyen saf iyilik hissisin
​
Merhametim benim, vicdana vurduğum pranga
Her yalanı gerçek gibi, bir umutla dinle dururum
İnanmamayı kendime ve insana yakışıyor sanamam
Her düşüşte yine yeniden güveni denerim
​
İşte benim en zayıf huyumdur bu
En ağır ihaneti çabucak unuturum
Her uzanan eli tutmak için koşarım
Gönlümde kimseye bir kötülük tutmam
​
Ama sen! Sen benim korumam gereken cennetim
Dünyanın kiri pası, sana değmesin isterim
Sakın benim gibi herkese, her şeye inanma kıymetlim
Bu oyunlara fazla derindir, senin güzel ruhun
​
Sevdiğim, seni uyarırım, kimseye güvenme
Benim düştüğüm kör kuyulara sen düşme
Sen şefkatini merhametini bana ayır sadece
Güvenilmez bu fırıldak dünyanın, gölgesine bile
​
Benim zayıflığım bak seni derinden sevmek
Seninki ise, saf kalbinle dünyaya bakmak
Bırak bu cehennemi benim kaderim yanmak
Sana düşen, o gölgesiz yolda benden uzak kalmak
​
Şayet bir gün sen bu sözümü unutursan
O kör inançla bir yabancıya el uzatırsan
Bil ki o aldanışla en ağır yükün altında kalırsın
Gölgeler nasıl terk ediyor seni, anlarsın o zaman
​
İşte o gün, o derin yara sende kalır
Ve benim bu merhametim sana bir ders olur
Çünkü bu acıyı yaşamayan kalp susar
Yalnızlık, kimseye güvenmemeyi öğretir
​
Şimdi anladım, bu dersi vermekmiş son vazifem
Göğsümde taşıdığım yük değil, sana son selamım
Gözlerin aydın kalsın diye, bu yoldan çekileceğim
Ne bir umudum var, ne de bir yeni yalanım
​
Şimdi bitti, kalbimde son sızı dindi
Senin için yaktım ben bu merhamet narını
Gözyaşın akmasın diye vicdandan ayrıldı
Zira saf sevgi, bazen susmayı gerektirir