Ey, yâr...
Çok zaman oldu gözlerimiz buluşmadı
Dalıp gittiğim o deryanın kokusunu unuttum
Hani derdin hep yerin yanımdır, ne oldu?
Şimdi ufuklarda arar oldum o iki necmi
Bazen hicran dolu bir mehtapta bulurum
Bazen gecenin sessizliğinde duyarım seni
Sonra ufak bir dalga hışırtısına kurban gidersin
Delirmiş rüzgarların uğultusunda bulurum tesellimi
Halbuki ezdim gururu, koştum peşinden defalarca
İlan-ı aşk, ilan-ı hasretle yoğurdum sözlerimi
Uçurumdayım, düşerim dedim, haykırdım
Ama gelmedin sen imdâdıma
Şimdi bir cesetten ibaret ruhum
Soldu gül bahçem, göç etti bülbül başka diyarlara
Ümîdim kalmadı, süzüldü son göz yaşı gözümden
Artık gel desen de aynı, gelme desen de
Soruyorum sana ey yâr, gel demeye hakkın var mı?
Hicrî 1445 / Miladî 2024
Ibrahim Ilker AticiKayıt Tarihi : 18.6.2024 04:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tasavvûfîdir. 11 senelik bir mâzîsi olan bir âşıkın, "o"na olan isyanı. Vesselam.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!