Ey Sevgili Şiiri - Yasin Yamak

El tutar ağlardı gözler,
Gece aydınlığa kavuşurdu,
Gündüz yağmura...
Dinmezdi yağmuru gözlerin
Ama yağmur dinerdi.

Ve sonra aklına gelirdi hayaller,
Tehî ve karanlık bir kabus gibi çökerdi yüreğine.
Yürek titrerdi yer de titrerdi.
Durmazdı titremesi yüreğin
Ama yer dururdu.

Sonra açılırdı kapılar ardı ardına
Ve soğuk bir ümit gibi avuturdu benliğini.
Avunurdu benliğin çocoukluğun da avunurdu.
Geçmezdi avunutusu benliğinin ama
Çocukluğun mızmız geçerdi avunutusu...

Ve sonra bir Eylül sabahına kalkardı adımların
Takip edilircesine uğrun uğrun...
Yok olurdun ufuk çizgisinde buluşalım der gibi
Sen ey sevgili denizim olurdun...