Ey Sevgili Şiiri - Zülfikar Ali Demir

Ey Sevgili

Yıkılmış olan dünyam
Kırılmış kalbim
Sensiz geçen bir gece
Hayat bir bilmece
Yine yalnız geçen bir akşam
Sokaklar yalnız bense perişan
Islak gözlerin gelir aklıma
Hani o ayrıldığımız gece varya?
Domuzların insan kılığına girip,
Bizi ayırdığı gece...
Hiç aklımdan çıkmaz oldu
Senin büyülü bakışların;
Birde yalanların
Keşke beni öldürseydin de
Bu günleri görmeseydim
Bu acıları yaşamasaydım
Bu bahar yine karanlıklar
Yine çok sessiz..
Sinsileşmiş kahkahalar
Bana bir çığlığı anımsatır gibi
Kurumuş göz pınarlarıma akın akın! ..
Bastırıyor hüzün
Eyy gülüm senin beni,
Ne kadar sevdiğin meçhul ama;
Beş dakika yüzüne bakabilmeye
Beni yine birkez öpebilmene neler vermezdim
Kocaman dudaklarınla.
Ahh bunun adı kader
Ama ne kadar keder
Bunu ben bilirim gülüm.
Seni anımsamakta güzel,
Hatırlamak, birgün döneceğini
Umut etmekte güzel.
Seni içimde taşımak
Saçlarının gerdandan dökülüşünü
Kocaman dudaklarınla öpüşünü
Hatırlamak yani seni umut etmek
Buda güzel...
Dilerim hep mutlu ol
Ama yanında bende olayım
Işte bu kadar,
Eyy sevgili
Dağlara sordum
Hala bizi unutmamamışlar
Elbet bir gün
Yolumuz düşecektir oraya
Bulutlara dokunarak
Yine seni seviyorum çığlıklarımız
Yine parlatacaktır geceyi,
Elbette tozlanmadı yüreğim.
Beni anımsa
Saat yine gecenin yarısını beş geçiyor
Köpeklerin havlamaları
Yine yalnızlığımı getirir
Yine sensizliğimi getirir aklıma
Bekliyorum seni
Uğrunda darağacı bile vızgelir bana! ...

Zülfikar Ali Demir