Ey Sevgili 11 Şiiri - İbrahim Halil Demir

Ey sevgili,
Sen güneş ile ayım,
Sen yeni doğmuş tayım,
Avcı olursam sevda dağlarında,
Her attığını vuran ok ile yayımsın.

Ey sevgili,
Sen Muhammedi gülüm,
Sen çok dertli şakıyan bülbülüm,
Bir anlık yokluğunda,
Yası günlerce süren ölümümsün.

Ey sevgili,
Sen seni gören gözlerimin feri,
Sen hayatımın en kutlu zaferi,
Aşkın sevda koğuşunda,
Parmakla gösterilen neferisin.

Ey sevgili,
Sen sevdalı yüreklerin harareti,
Sen soframdaki taamların bereketi,
Ayakları altında cennet olan,
Annelerin şefkat ve merhametisin.

Ey sevgili,
Sen tırtılın kelebek oluşu,
Sen her yeni bir günün doğuşu,
Yavru bir ceylanın acıkmış bir aslandan,
Soluk soluğa en hızlı koşususun.

Ey sevgili,
Sen okuduğum kitapların ana fikri,
Sen bir abidin yaradan’a olan zikri,
Bu üç günlük fani dünyada,
İmanı kamil olanların ihlaslı şükrüsün.

Ey sevgili,
Sen yazılmamış defterlerin beyazlığı,
Sen sevdalı birinin kararlılığı
Helal süt ile emzirilmişlerin
Kemlik bilmeyenlerin saflığısın.

Ey sevgili,
Sen rahat nefes alış verişim,
Sen en manidar serzenişim,
Çıkarsam “Vedud “dağlarına,
Yürek parçalayan en acıklı naraları atışımsın.

Ey sevgili,
Sen düzenli nabız atışım,
Sen aşkın pazarında sevdaları satışım,
Sevdanın kızgın kum çöllerinde,
Sen sayıklayarak aç susuz yatışımsın.

Ey sevgili,
Sen varlığım ile yokluğum,
Sen sevda sürmeli gözlerdeki sululuğum,
Rahmani giden yollarda,
Canı gönülden yaptığım kulluğumsun.
27/Nisan/ 201