Ey Saye Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Bir sâye gibi düştün içime
Ne rüyaydın ne de uyanıklık
Kırık bir ney sesiyle bölündü gece
Ey gölge, ben hâlâ oradayım

Sarmaşıklar sardı eski duvarları
Bir cumbada unutulmuş seccade
Boğazı geçmeyen kayıklar gibi
Ben geçemedim senden, ey sâye

Köşe başında bir yudum sessizlik
Tambur sustu, hüzzam kaldı
Senin geçtiğin sokaklar soluk
Benim içimde hâlâ bir bekleyiş

Güneş tepelerden gitmeden önce
Gelme demem sana bu defa
Gel, ama gölge olarak değil
Gel, ışığın kendisi olarak