Ey Rüzgar Şiiri - Burak Kıllıoğlu

Başımda bir ağrı; onulmaz sızı
Yine hasta ettin beni ey deli rüzgar
İçimdeki fırtınaya eştir elbette hızı
Minik sandallar gibi kaldırıp at beni rüzgar.

Uçur eteklerini bu zembereksiz şehrin
Kafatasımdan çıkar bin belaya eş beynimi
Uzak diyarlara at kalbimdeki hanendeyi
Kendimden kaçmak için bir vesile ol rüzgar.

Nefs bir dipsiz kuyu; düştükçe düşer insan
İnsan bir kör çıkmaz; ne avcı ne de kurban
Öylesine sert es ki, gözlerim dolsun yaştan
Bedbaht olmuş gönlümü bir okşayıver rüzgar.

Diyebilirsin, normal; 'ben bir garip rüzgarım'
'Üşütebildiysem seni, bil ki; o benim kârım”
Zamansız gelip geçen binbir türlü efkârım
Zihnimi süpürmesen, geçer mi sandın rüzgar?