Ey Rabbim! Şiiri - Ayşe Uysal

Ey Rabbim!
vurduğum tüm kapılar,sana çıkıyor,
Acılı yürekler,seninle teselli buluyor.
İçinden çıkılmaz hallerden,senin izninle çıkılıyor.
Hayatın yükü...
Sana duyduğumuz güçle çekiliyor,
Ey Rabbim!
Ben senden ne isteyim bilmiyorum.
Sadece senin rızanı kazanmayı,
Benden razı olmanı,
İçimdeki hileyi hurdayı yok etmeği,
Razı ve hoşnut olduklarından olmayı nasip et.
Ey Rabbim!
Faydasız ilimden,yanlış eşten ve işten,
Hayırsız evlattan ve devletten,sana sığınırım.
Haktan ayırma batıla saptırma,
Gönül gözümü aç seni görsün.
Ey Rabbim!
Dilim seni tesbih etsin,gözüm seni görsün
Yüreğim tefekkür etsin...
Ben seni,sensizlikte arıyorum,
Seni, bulmam için bana yol göster.
Ey Rabbim!
Sonsuz olmayan bir hayat,derin bir uyku,
Sonra uyanış...
O gün güzel bir uykudan uyandır.
Korkudan titreyen bir yürekle değil,
Huzur dolu bir kalple...
Ey Rabbim!
Biliyorum verdiklerine şükretmeliyim,
Vermediklerin için sabretmeliğim,
Gel gör ki garip olan bir kulum.
Ben susuyorum lakin...
Ruhum feryat ediyor...
Ey Rabbim!
Bu kulun tüm bunlara alışacak.
Sonsuz değil ki hayat bir gün son bulacak,
Seninde sıkıntıların son olacak...
En güzel ikramlar senden olacak.