Ey Mavi Sevdalısı Şiiri - Gürsoy Solmaz

Koskoca bir okyanus mavisini sildin de
Enginden daha engin göğe niçin bakmadın.
Yüreğimi bir gölet hatta bir ark bildin de,
Hislerimi gök kadar sanıp şimşek çakmadın.
Ey ela gözleriyle ufkuma kara çizen,
Ey elinde hançerle içime yara çizen,
Ey ruhumun yoldaşı,ey ikizim olan sen!
Ey haksız hisleriyle ey cismimi öldüren,
Ey geceler boyunca, gelen gündüze umut
Öldürdün madem beni, öylesine de unut.

Gün geçtikçe basamak basamak bana çıkan,
Çıktığı basamakta beni öyle bırakan
Yık,yak,unut ve öldür, kanım hissine sızsın.
Ama bil ki, inan ki, sınırısızca haksızsın.
Vicdanında bu karar rahat ettirecekse,
Ve bu karar başını göklere erdirecekse,
Sil bir daha sil hatta cismimi unut gitsin,
Bu menzilde bu karar bırak ortada yitsin.
Ne acıdır hayatta, şu kocaman hayatta
Tek bir ikiz bulup da, kaybetmek için hatta,
En keyfice davranıp yarı yolda bırakmak,
Ve başı boş su gibi gayrı çöllere akmak.
Ey yüreği evhamla işkillenmiş yar seni,
Bu sevginin vebali vallahi boğar seni.
Hislerimden eminim,duygularım hâlâ dik,
Kim bilir sevgimize hangi sevgi beğendik.

Kar yağmış dağlarıma,artık boran olsa ne,
Yaram ki sağalamaz, derman soran olsa ne.
Gez,toz,eğlen,aldırma,bu sevgiye katil ol.
Nasılsa sevgi affı,gönül meclisinde bol.
Ey ilham perisinin, güzel yürekli kızı,
Ey sevgi pınarının, sen haksızdan haksızı.
İçimi boşaltası, boşalmadım iyi bil,
Bu sevgiyi pelesenk eden hislerim değil.
Sil, at, yırt,dağıt; öldür galibi ol bu cengin.
Bağır, kız, hırslan; yâdların olsun sevgin.
Unut, git, saklan, müsterih ol, rahat ol.
Kahkaha at, heveslen, hayatına hayat ol...

Elveda etmiyorum,ne veda etmiyorum...
Yazdıklarım benimdir,şahsına çatmıyorum.
Sitemim yok,saygım var; günahım yok töhmet var.
İnan ki vicdanını, boğacak bu son karar.
Ben artık bundan geri haramiye teslimim
Bundan geri ömrümde sorma beni, ben kimim.
Ama yazık oldu, ey; bu kararın hâkimi! !
Farkında mı değilsin bak öldürdün, bak kimi
Sevgi,saygı,yarenlik,dost,arkadaş ve hisler
Bundan sonra yoldaşlık etsin bize yeisler.
Müsterih ol, rahat ol, madem sence bitmeli
Kararına saygım var, sevgim bana yetmeli.
İsterim ki seni ben, tutacak kadar yaklaş,
Hayır olmaz diyorsan ebediyen uzaklaş.
Ama dostluk adına üzülürüm,kızarım
Ama sevgi adını, ben sevgime yazarım.
Ve yine bilki canım içimdesin...bıkmadım
Ve yine bil ki, sevgi.... kalesini yıkmadım..

Sevgimin sınırını hesap etmeyeceğim,
Sevgimi bir sevgiye isbat etmeyeceğim.
Ama sen hâla içimde,gönlümde,beynimdesin.
Ve sen hâla dostumsun, üstümde, eynimdesin.
Ben masumum sen haksız; ben mahkumum sen hakim.
Olmadım alakasız...bu iddiada ben tekim...
Sevgin bana çok gelmez, içtikce hararetim,
Çoğalıyor,artıyor,artıyordu hasretim.
Sen bitirdin hunharca,sen bitirdin nâdanca
Ben hâla yaşıyorum; sevgini heyecanca.
Ne veda ne elveda.... negatif kasıt gibi
Bir hissim olmamıştır; bari olsak dost gibi...
Bir ölümün duası döküldü dudağından.
Ve gülşenimi yıktın, söktün, attın bağından.
Hiçbir şey demiyorum saygı duyarım ancak,
Müflis bir duygu ile bu sevgiyi harcamak,
Ne vicdan, ne yüreğe sığmaz hesap kitaba.
Seni senle bırakıp çekildim bir tarafa.

Öldürülmüş duygumun hezeyanı bitmiyor.
Bu haksızlık içimde uyanmıyor,yatmıyor
Yüreğimi gemleyip, hislerimi dört-nala
Bir süvari misali sürüyorum bak hâla.
Artık günler benimle ayla vayla geçecek.
Ömrüm sevgine olan pür saygıyla gececek.

Ne diyeyim canparem, yeter ki sen hep sağ ol.
Ayrılmayız diyorken ayrılığa çıktı yol.