Ey Kutlu Nebi Şiiri - Orhan Samih Güllük

Fetihten'de üstündür mümin'in kalbi
Gönlü nur olan yanmaz ebedi
Gözünü ırmak gibi akıtsan denizlere
Ömürler yetmez sevmeye
O kutlu Nebi

Yakutlar kızgın kum taneleri
Ömrünü bir güle adamış
Ey Ebu Bekiri
Bulutlar'ın gözlerine kan bürümüştü
O terkederken doğduğu şehri
Ona yoldaş oldu çölde bedevi

Sevr'in selvileri hep hasretmiş yüzüne
O yollarda Ayrılık düştüğünde dizine
Gölgeler adım adım acıya bürünmüşken
Sen ne güzel şehirmişsin Medine

Ey günü kalbime dolduran yar
Sensiz gülüşlerimin
İşte hükmü bu kadar
Görmeden sevmek idi onun sırrı
Anlat bana
Nasıl düştün yunus gibi veliye

Hüseyin'i sevdalardan yas tutar
Bu ayrılık gönlümde bitmez ebedi
Hayber'in aslanları da şanlı idi
Canım kanım kurban ya Ali

Körpe kuyularda yüreğinin her sesi
Yusuf'un yakupu gözleri gibi
Bir el tuttu ellerinden can diye
Sultanlar sultanı Eyüp el Ensari

Kerbela nasılda amansız idi
Hasanım hüseynim Zeynep'i sevdam
Bir testi bir güneş battı ufuktan
İşte kahrım ebedi ondan

Kanayan yaramdır hala Filistin
Körpe yavruların acısı gibi
Baba diye içlenerek düştüğü
Ömerin gözleri hep o boşlukta

Bahtsız bir acının talimiyim ben
Sümeyye gibi dar ağacında
Gözlerine mil çekilmiş Bilal'im
Cafer gibi garibim Habeşistan'da