Ey Karanlık Şiiri - Ömer Eliaçık

Çekildi yine battı battı aydınlık,
Çöktü apansız tanımsız karanlık
Oluşu verildi gecenin loşu
İnsan ve ağaçların gölgeleri her yer
Ayni hüzün, aynı elem, aynı keder
Alışılmış bir gece bir an...

HEY KARANLIK yinemi sen?
Çöktün üzerimize
Seni yok edeceğim ömrümün yettiğince
Yakacağım ateşimi salacağım kendimi içine

Hükmedemiyeceksin bana, kaybedemiyeceksin beni rengin de,
Çünki ben ateş olup doğacağım, edebilğimce aydınlatacağım
Kuşatacağim, dünyayı, evreni...

Sanmaki senden korkuyorum
Aydınlıkla hükmedeceğim,kızgın ateşte yanan bedenimle
Topluyacağim tanidik, bilindik, bilinmedik herkesi
Zafer çığlıkları atacağım, atacağız hep bir ağızla
Büyüteceğim çoğaltacağim ateşi, çoğaldıkça aydınlatacağım
Aydınlandıkça hükmedeceğim sana...

Yalnızlığa erdirteceğim seni, kork benden EY KARANLIK
Ben aydınlığım, ben ışığım, ben ateşim, ben güneşim,
Ben kızgın bir geçmiş, bir acıyım kork benden...

ÖMER ELİAÇIK