Adam!
Hep uzaktan bakıyorsun/eğer mutluluğu arıyorsan
Gözlerine yaş düşüreni unut be kadın!
Mutluluk; elmas ışığından değil/sıcak bir yürekten doğar
Ve kadın dedi ki;
Ben anayım, toprağı karışlayarak doğurdum evladımı...
İki cihanda da onu benden koparanın yakasındadır ellerim.
Dinsin artık acısı/sancılı yüreğimin
Adam!
Dünyalar kadar acı omzunda taşıyan kadın
Kim bilir ne zaman dinecek için de taşıdığın
Bu derin yaralar ve bitmez sevdalar…
Kadın/ey kadın!
Dünyayı saçlarına takmış boyna yükünü çekiyorsun.
Kayıt Tarihi : 25.10.2018 22:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!