Ey Hayat Şiiri - Kemal Berk

Gündüzlerim gecenin karanlığına dönüşürken
Kimselere boyun eğmemek için
Sümüklü böcek gibi yerlerde sürünmeden
Yılan gibi kıvranmadan Tilki gibi hilelere baş vurmadan
Şu dostlara avuç açmamak için
Düz yolda ayağı kayıp yüz üstü düşerken
Ben karlı buzlu havada kayıp düşmeden
Yüzlerim vişne rengine dönse de
Gün geldi yüz rengim utancımdan
Kömür karasından daha kara olsa da
Bir lokma ekmek için yaptık her bir işi
Şekilden şekile girdik
Sızlasa da şu burun direklerim
Belki de sinsi sinsi güldüler
Fırsat buldukça soksalar da lafı
Bir simide talim ettik gün boyu
Helâli yemek için
Helâli yedirmek için
Onurumuzu ayaklar altına aldırmamak için
Her yanımız kırıldı, bir kuru ağaç gibi
Bükülüp el etek öpmedik, ince bir çubuk gibi
Söyleneni yaptık birer birer
Ak alınla dolaştık galip gelmiş pehlivan gibi