Ey Gönlümün Cumhuriyeti, 2

Sana bu satırları, içimde bir ömür taşıdığım sevdanın diliyle yazıyorum.
Bil ki, birinci vazifem;
Sana olan sevgimi sonsuza dek korumak ve savunmaktır.
Bu aşk, sadece bir duygu değil,
Benliğimin temeli, yaşama nedenim,
Gözlerinin varlığıyla şekillenen bir inançtır.

Biliyorum, zaman zaman hayat aramıza mesafeler koyacak…
Dışımızda ayrılıklar, içimizde korkular büyüyecek.
Belki bir gün, seni sevmek bile cesaret isteyen bir sınava dönüşecek.
Ama yemin ederim:
O gün geldiğinde,
Koşulsuz bir inançla vazifeme sarılacağım.

İçinde bulunduğum şartlara, mesafelere, zamana, acıya bakmaksızın
Sana kavuşmanın bir yolunu arayacağım.
Çünkü seni sevmek,
Benim için bir ihtimal değil,
Bir görevdir.

Bir gün olur da gözlerine uzanamam,
Ellerin başkasına dokunur,
Adını bile anmam yasaklanırsa —
Yine de vazgeçmeyeceğim.
Çünkü seninle birlikte var oldum ben.
Sen benim kalbimin cumhuriyetisin.
Ve ben, o cumhuriyeti hiçbir ihanete, hiçbir karanlığa teslim etmeyeceğim.

Muhtaç olduğum kudret,
Senin adını her attığında kanımı tutuşturan kalbimdedir.
Ben seni sıradan bir aşkla sevmedim,
Ben seni bir vatana yemin eder gibi,
Bir ömre anlam katar gibi,
Ölmeden önce son kez sarılmak ister gibi sevdim.

Ve ne olursa olsun,
Bu mektubun her harfi, sana kavuşmak için atılan bir adım,
Her satırı, vuslata giden yolda yakılmış bir mumdur.

Ey gönlümün tek sahibi, ey yüreğimin cumhuriyeti…
Bu kalp, yalnız sana ait.
Ve ben, sonsuza dek seninim.

Bir ömür boyu sana sadık kalacak adam.