Ey Ellerinden Su İçtiğim

Kapına gelmiştik,
Vahaydı yüzün.
Serin rüzgârlar esiyordu
Sen konuşunca.
Öpüyordu alnımızdan sözlerin.

Susuzduk,
Susamıştık
Çatlayan dudaklarımızdı kılavuz.
Güneşin kor elediği bir günde,
Çakırdikenlerinin
Yeşili batıyordu gözlerimize.
Ayaklarımız faya direnen
İki sütun gibi titrek...
Uzayıp giden yorgunluğumuz boyunca
Tükeniyordu sabrımız.

Sen gümüş kanatlı kuşlar
Uçurdun göğümüze.
Gelip konuyorlardı
Göğsümüze: Aşk...
Ey ellerinden su içtiğim adam!
Biliyoruz adımızı,
Andımız gibi.