Ey Diyarbekir, Diyarbekir!
Sen, fikri güzel gönlü güzellerin, som altından yapılmış nişanelerisin.
Sen, bağrı yanmışların, hararetlerini gideren, suyu şarıl şarıl buz gibi akan, çeşmelerisin.
Sen, bu üç günlük fani dünya hayatında, rahmani yollarda yaşama hevesilerisin.
Ve sen, firakları bitiren, ermişlerin meclisinde çok ateşli konuşulan visallersin.
Ey Diyarbekir, Diyarbekir!
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta