Ey Can Şiiri - Tuba Altun

Gözlerime bak ey can!
Yüreğine mağlup olmaya razıyım ben,
Savaş alanında ordusunu yitiren,
Şerefini kaybetmiş hükümdar olmaya razıyım!
Sensizken cehenneme bile gidiş yok!
Arafta kalmışım,
Kavrulmuşum, yanmışım!
Bu kavruk sancılar içinde,
Yanıp tutuşmaya,
Kanımı kalemine mürekkep yapmaya,
Ruhumu Azrail’den önce sana sunmaya,
Ölümle yaşam arası kalakalmaya razıyım

Susma ey can!
Her susuş bir yok oluştur,
Kayboluştur atmosferin katlarında!
Gitme de, gidemezsin de
Bu yollar sana tuzak olur de!
Ama susma ey can!
Bir kez dönüp elini uzatsan,
Bir kez gözlerime ağlarını atsan,
Göğsüne soksan sıkıca,
Ecele kadar oradan çıkartmasan,
Olmaz mı ey can?

Arkanı dönüp gidiyorsun,
Yabancılaşıyorsun,
Kalbimi bir cellat hamlesiyle
Ruhumdan ve senden ayırıyorsun!
Yapma ey can!

Açılmayacak kapıları çalma,
Senin için çırpınan güvercinleri,
Susuz ve ekmeksiz bırakma!
Senin gideceğin tek kapı benim,
Senin yolun, yönün, pusulan benim,
Kaybetme izimi yolumu ey can!