Ey Ankara Şiiri - Hale Nur Baloğlu

Ey Ankara, ne kadar riyasız kışın...
Göğsümü parçalar şu soğuk bakışın.
Sen mi bensin, ben mi senim ey Ankara!
Tıpkı ömrüm gibi belli değil mevsimin.
Ey Ankara! Nasıl da pervasız kışın,
Ateşine hasret buzdan sokaklar!
Caddeler eşkiya! Hain suratlar!
Sen de mi hasretsin, neyi beklersin…
Uzaklarda mı sevdiceğin ey Ankara!
Hani nerde kış ortasında yalancı baharın.
Hani; soğuk düşlere inen kordan umutların.
Hani bekleyenlerin, hani yarınların,
Sevenlerine yaşattığın mutlulukların.
Yeter artık! Sıyrıl şu matemli havandan,
Ayrı mısın yardan yahut sıladan.
Yeter artık be Ankara bitir şu hasreti,
Açsın yine güneşin, rengarenk çiçeklerin,
Sabah sabah konsun balkonuma güvercinlerin.
Ankara sen mi bensin, ben mi senim,
İkimizde üşümüş, ölüm sessizliğine bürünmüş,
Her yeni güne beyaz bir kefenle uyanır Ankara.