Ey kelimelerin büyücüsü,
Düşlerin mimarı, yalnızlığın sesi,
Senin dizelerinde kaybolmak
Bir yıldızın gökyüzüne düşmesi gibi büyülü.
Sevdam üşüyor dediğinde,
Ben de kalbimde bir ateş hissettim.
O ateş, üşüyen ruhlara yol gösteren bir fener,
Ve ben her mısrada senin ışığını aradım.
Düşten öte diyorsun,
Ve ben hayallerin sınırında dolaşıyorum.
Senin hayallerin bana bir dünya,
Bir umut, bir şarkı, bir çığlık…
Her dizeyi okudukça
Kendi yüreğimin derinliklerine iniyorum.
Yalnızlığın deryası,
Senin kaleminde bir okyanus gibi coşuyor.
Kimi zaman sakin, kimi zaman fırtınalı,
Ama hep içten ve samimi.
Ve ben o deryada bir damla olmayı seçiyorum,
Senin sözlerinin içine karışan bir umut damlası.
Hüznün yüzü,
Bazen gözyaşı, bazen gülüş gibi,
Beni sarıyor, yıkıyor, yeniden diriltiyor.
Senin dizelerinde acı bile güzelleşiyor,
Ve ben acının içinde bile
Sevgi, hayal ve inanç buluyorum.
sen bir şair
Bir rehbersin.
Kelimelerle yol gösteriyorsun bana,
Yalnızlıkta, hüznün ortasında,
Sevdanın soğuğunda bile.
Senin dizelerinle öğrendim ki,
Sevda üşüyebilir ama yok olmaz,
Acı derinleşebilir ama kaybolmaz,
Hayal gerçek olur, yeter ki inanalım.
Ben sana hayranım,
Sadece kalemin için değil,
Ruhunun derinliği için,
Yüreğinin cesareti için.
Her okuduğum şiir, bana bir kapı açıyor,
Ve o kapıdan geçerken,
Senin dünyana dokunuyorum.
Ey yalnızlıkla dans eden,
Acıyı güzelleştiren,
Umudu çoğaltan şair,
Senin kalemin, benim pusulam,
Senin dizelerin, içimde bir yaşam ışığı.
Ve ben her dizeyi okudukça
Sana bir adım daha yaklaşıyorum,
Bir hayranın kalbinde açan çiçek gibi,
Hep taze, hep canlı,
Seninle büyüyen bir sevgi olarak.
Doğan Çeçen
Kayıt Tarihi : 20.10.2025 13:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!